در حال حاضر دو مدل درباره چگونگی شکل‌گیری منظومه شمسی وجود دارد؛نخستین و محبوب‌ترین تئوری، «به هم پیوستگی هسته» لقب گرفته که بخوبی با تشکیل سیارات زمین از قبیل عطارد سازگار است؛ اما در مورد شکل‌گیری سیارات غول‌پیکر پاسخگوی مناسبی نیست.دومین مدل، نظریه «ناپایداری دیسکی» (disk instability) است که می‌توان برای توضیح چگونگی شکل‌گیری سیارات عظیم به آن تکیه کرد. 

 دانشمندان همواره در تلاش برای آگاهی بیشتر از میزان دقت و صحت این دو نظریه بوده‌اند.

بر اساس مدل نخست، حدود 4.6 میلیارد سال پیش، منظومه شمسی یک ابر متشکل از غبار و گاز موسوم به سحابی خورشیدی بوده است. با شروع این ابر به چرخش، نیروی جاذبه ماده آن را واژگون کرده و در نتیجه این فرایند خورشید در مرکز این سحابی شکل گرفته است.

با ظهور خورشید، ماده باقی مانده شروع به انبوه شدن و تجمع کرده است و طی این فرایند ذرات کوچک به دور هم جمع شده‌اند و با کمک نیروی جاذبه تشکیل ذرات بزرگتر را داده‌اند.در این میان بادهای خورشیدی عناصر سبک‌تر را از نواحی نزدیک‌تر دور رانده و فقط مواد صخره‌یی و سنگین را جهت خلق سیارات زمینی کوچک‌تر از قبیل عطارد بر جای گذاشته‌اند.با این حال در فواصل دورتر این بادها اثر کمتری بر عناصر سبک‌تر داشته‌اند و به آن‌ها امکان تبدیل شدن به غول‌های گازی را داده‌اند. بدین ترتیب سیارک‌ها، ستاره‌های دنباله‌دار، سیارات و قمرها شکل گرفتند.

اگرچه این مدل برای تشریح شکل‌گیری سیارات زمینی مناسب است، غول‌های گازی برای رسیدن به جرم قابل توجه گازهای سبک‌ترشان نیاز داشته‌اند که به سرعت تکامل یابند؛اما شبیه‌سازی‌های مبتنی بر مدل نخست قادر به تشریح این شکل‌گیری سریع نیستند.طبق این شبیه‌سازی‌ها، فرایند مزبور میلیون‌ها سال زمان می‌برد و این مدت طولانی‌تر از زمانی است که طی آن گازهای سبک‌تر در منظومه شمسی ظهور کرده‌اند.

همزمان، مدل به هم پیوستگی هسته‌یی با مبحث مهاجرت روبروست؛ زیرا به نظر می‌رسد سیارات نوزاد در مدت زمان کوتاهی به طور مارپیچ در درون خورشید جای گرفته‌اند.با این حال مطابق تئوری نسبتاً جدید عدم ثبات دیسکی، مجموعه‌های ابر و گاز در اوایل زندگی منظومه شمسی به دور هم تجمع کرده‌اند و طی زمان این تجمعات به آرامی برای تشکیل یک سیاره عظیم فشرده شده‌اند.این سیارات عظیم ممکن است از رقبای مدل نخست سریع‌تر شکل گرفته باشند و گاهی در هزاران سال امکان به دام انداختن گازهای سبک‌تر به سرعت غیب شونده را داشته‌اند.آن‌ها همچنین به یک جرم ثبات دهنده مداری که آن‌ها را از حل شدن مرده‌وار در خورشید نجات داده، دست یافته‌اند.

محققان ناسا با کمک داده‌های آب وهوایی مریخ نورد کنجکاوی، تغییرات جوی در سیاره سرخ را مورد مطالعه قرار دادند.در طول 12 هفته نخست فرود مریخ نورد کنجکاوی در نزدیکی دهانه گیل مریخ، محققان داده‌های بیش از 20 حادثه جوی با حداقل یکی از مشخصه‌های تغییر جهت وزش باد، تغییر سرعت باد، افزایش دما و سیر نزولی تابش های فرابنفش را مورد بررسی قرار دادند. 

 بررسی تغییرات جوی سیاره سرخ با کمک ابزار «ایستگاه نظارت زیست محیطی مریخ نورد» (REMS) کنجکاوی انجام می شود.توفان‌های گذرا، نقشه بادها در دامنه، بررسی تغییرات روزانه و فصلی در فشار هوا و تغییرات مداوم در تابش‌های سطح مریخ از جمله مهمترین داده‌های جمع‌آوری شده توسط کنجکاوی است که بدقت مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند.

«مانوئل دلا توره» محقق اصلی ابزار REMS مریخ نورد کنجکاوی تأکید می کند:

گرد و غبار در جو، نقش اصلی را در تغییرات آب و هوایی مریخ ایجاد می‌کند و وقوع توفان باعث گرم شدن جو این سیاره می شود.

«دلا توره» خاطرنشان می‌کند:

رصد بادها و الگوهای تابشی با کمک ابزار هواشناسی کنجکاوی، به محققان برای درک بهتر شرایط محیطی و تفسیر شواهدی در خصوص تغییرات جوی در طول حیات چندین میلیون ساله سیاره مریخ کمک می‌کند.

بر اساس اعلام آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL) ناسا، مریخ نورد کنجکاوی پس از حدود یک ماه استقرار در منطقه «راکنست» (Rocknest)‌، طی چند روز آینده دور جدید گشت زنی در سطح سیاره سرخ را آغاز خواهد کرد.

 محققان نجوم، برای نخستین بار موفق به کشف سیاره بیگانه‌ای شدند که در مدار هیچ ستاره میزبانی، در گردش نیست.با وجود فرضیه‌های مختلف مبنی بر احتمال وجود سیارات بی‌خانمان جوان و سرد، تاکنون محققان موفق به شناسایی نمونه‌ای از آنها نشده بودند. 

 اما محققان دانشگاه مونترال با کمک محققان اروپایی، داده‌های دریافتی از تلسکوپ کانادا، فرانسه، هاوایی (CFHT) و تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) رصدخانه جنوبی اروپا موفق به کشف نخستین سیاره منزوی و تنها در فضا شدند.سیاره یتیم و بدون ستاره میزبان CFBDSIR2149 در فاصله 100 سال نوری با منظومه شمسی واقع شده و به نظر می‌رسد که بخشی از یک گروه از ستارگان بسیار جوان معروف به AB Doradus Moving Group باشد.
عدم وجود ستاره درخشان در اطراف این سیاره بیگانه و منزوی، محققان را قادر به بررسی جو سیاره با جزئیات بسیار دقیق کرده است.این سیاره منزوی که از زمان شکل‌گیری بصورت منزوی در فضا سرگردان است، بین 50 تا 120 میلیون سال عمر داشته و دمای آن 400 درجه سانتیگراد و جرم آن چهار تا هفت برابر مشتری تخمین زده می شود.

در سال‌های گذشته اجرامی از این دست مشاهده شده‌اند؛ اما تأیید رسمی بدون تخمین سن آنها امکان پذیر نیست و محققان در خصوص دسته‌بندی آنها در گروه سیارات یا کوتوله‌های قهوه‌ای تردید دارند.کوتوله‌های قهوه‌ای را می‌توان ستاره‌های نافرجام نامید که هرگز به واکنش هسته‌ای در مرکز خود نمی‌رسند. 

«جاناتان گاگنی» دانشجوی دکتری فیزیک دانشگاه مونترال و یکی از محققان این طرح تأکید می‌کند:

نتایج کشف جدید محققان در مجله Astronomy & Astrophysics (فیزیک و فیزیک نجومی) منتشر شده است.

 آغاز تا اتمام خورشید گرفتگی کامل حدود سه ساعت به طول انجامید و ساکنان مناطق ساحلی ایالت کوئینزلند به مدت دو دقیقه شاهد گرفت کامل خورشید بودند.
ساکنان بخش هایی از نیمکره جنوبی شامل استرالیا، نیوزیلند، گینه نو، قطب جنوب و بخش های جنوبی آمریکایی جنوبی شاهد تنها خورشید گرفتگی سال 2012 بودند که تا سه سال آینده روی نخواهد داد.

گالری تصاویر خورشید گرفتگی 13 نوامبر 2012 در استرالیا :

گالری تصاویر خورشید گرفتگی 13 نوامبر 2012 در جزیره تاتاکوتو واقع در پلینزی فرانسه :